همه هیجان را دوست دارند. جهت بعضی افراد هیجان در چیزهای کوچکی مثل یک پیتزای زیاد خلاصه می شود ولی بعضی دیگر با ماجراجویی های بزرگ سطح دوپامین خود را اوج می برن
ورزش های خشن باستانی /تصاویر
عبارات مهم : مردان
همه هیجان را دوست دارند. جهت بعضی افراد هیجان در چیزهای کوچکی مثل یک پیتزای زیاد خلاصه می شود ولی بعضی دیگر با ماجراجویی های بزرگ سطح دوپامین خود را اوج می برند. انسان ها از گذشته به دنبال آدرنالین بوده اند.در اینجا ده فعالیت ورزشی باستانی را مشاهده می کنید که نشان می دهند اجداد ما حاضر بودند جهت کمی لذت بیشتر، زندگی خود را به خطر بیندازند.
شیرجه روی خشکی
پنته کاست (Pentecost) یکی از جزایر جنوب اقیانوس آرام هست. مردان این جزیره مراسمی اجرا می کنند که از نظر بقیه دیوانگی هست. آن ها از سکوی بلند ۲۵ متری اوج می روند که از شاخه های بریده درختان ساخته شده است است.سپس پاهایشان را با ساقه های تاک رونده بسته و از بالای برج پایین می پرند. گفته می شود آن ها ۱۵۰۰ سال است که این مراسم را اجرا می کنند، ولی منشا دقیق آن مشخص نیست.
این مراسم با برداشت محصول یام همراه هست. کسانی که از ارتقاع بلندتری شیرجه بزنند عالی ترین محصول را خواهند داشت. باوجود ظاهر خطرناک این ورزش، به ندرت کسی در آن آسیب می بیند. ساقه هایی که به پاهایشان می بندند الاستیسیته خوبی دارند و خاک پایین برج هم شخم زده می شود تا هنگام فرود نرم باشد.
پولوی باستانی
پولو یکی از قدیمی ترین ورزش های تیمی دنیاست. در دنیای باستان، سواره نظام ها نقش مهمی در نبرد ها ایفا می کردند. بازی پولو احتمالا از تمرینات سواره ریشه گرفته هست. شاید فکر کنید که پولو هم یک بازی بی خطر هست، ولی نگاهی اجمالی به تاریخ پولو، حوادث خونین بی شماری که در آن اتفاق افتاده را آشکار می کند. پولو در امپراتوری کشور عزیزمان ایران باستان قبل از قرن ششم پیش از میلاد شروع شد و بازی محبوبی در میان جنگجویان بود.
وقتی اسکندر کبیر در فکر حمله به کشور عزیزمان ایران بود، داریوش یک توپ و چوگان پولو جهت او فرستاد و او را به این بازی دعوت کرد. این بازی در سراسر اروپا و آسیا گسترش یافت. زمین پولوی تامرلان بزرگ هنوز در سمرقند دیده می شود.اسب های سرکش با سرعت بالا، چوب های بلندی که می توانست به پای اسب ها گیر کند و تجهیزات ایمنی ضعیف این بازی را خطرناک می کرد.
تصاویر ، ورزش‌های خشن باستانی
آناستناریا (Anastenaria)
هرساله در بسیاری از شهرهای یونان و بلغارستان، مراسمی برگزار می شود که احتمالا هزار سال قدمت داشته باشد. آناستناریا در شکل فعلی اش، نیایش مسیحی سنت کنستانتین و سنت آتاناسیوس هست. عبادت کنندگان نماد سنت ها را نگه می دارند و روی انبوهی از چوب های سوزان راه می روند. طبق افسانه ها زمانی که یکی از کلیساهای بلغارستان آتش گرفت، روستاییان اطراف صدای سنت ها را می شنیدند که درخواست کمک می کردند.
روستاییان با دعای خیر سنت ها توانستند یادگار ها و مشابهت های آن ها را از میان آتش بیرون بیاورند. حالا هم به یاد آن روز همین کار را تکرار می کنند و معتقدند لطف الهی آن ها را روی آتش داغ حفظ می کند. اکنون افراد زیادی از آناستناریا حمایت نمی کنند. آن ها عمل راه رفتن روی آتش را با پرستش باستانی خدای یونانی مرتبط دانسته و معتقدند منشا کفرآمیز دارد و نباید به وسیله مسحیان باایمان انجام شود.
کالچو فیورنتینو
رومیان باستان یک بازی توپی به نام هارپاستوم داشتند که ظاهرا شبیه راگبی بوده هست. یک توپ کوچک بین بازیکنان پاس داده می شده است و باید بدون اینکه به زمین بخورد در هوا گرفته می شده است هست. رومیان آن را ورزش ایده آلی جهت مردان جوان می دانستند. تصور می شود کالچو فیورنتینو هم از هارپاستوم گرفته شده است است و تمام قوانین فیزیکی راگبی را نگه داشته و همه قوانین مزاحم را کنار گذاشته است.
فوتبال تاریخی کالچو فورنتینو در میدان مرکزی فلورانس در قرن شانزدهم بازی می شده است هست. تیم های ۲۷ نفره در برابر هم مسابقه کرده و تلاش می کردند به هر وسیله ممکن توپ را به نقاط تعبیه شده است در هر دو طرف زمین برسانند.
بازیکنان می توانند گلاویز شوند، مشت یا لگد بزنند تا کنترل توپ را به دست آورند. جهت اینکه حس جنگجویی مسابقه زیاد کردن یابد، هربار که یک گل به ثمر می رسیده یک توپ جنگی منفجر می شود. در سال های پیش به تیم برنده یک گاو داده می شد، ولی حالا برندگان یک وعده غذای رایگان دریافت می کنند.
همه هیجان را دوست دارند. جهت بعضی افراد هیجان در چیزهای کوچکی مثل یک پیتزای زیاد خلاصه می شود ولی بعضی دیگر با ماجراجویی های بزرگ سطح دوپامین خود را اوج می برن
ناتلیکر (Knattleikr)
ناتلیکر بازی وایکینگ ها بود و همین جهت وحشیانه بودن آن کافیست. اطلاعات زیادی از این بازی موجود نیست، ولی براساس سرنخ های موجود در حماسه های وایکینگ ها به نوعی بازسازی شده است هست. دو تیم با چوب با هم مبارزه می کردند. این چوبها به شکلی ساخته شده است بودند که بتوان با آن توپ را گرفت و گاهی هم در خشم وایکینگ ها شکسته می شدند.
توپ مورد استفاده تیم ها آنقدر سفت و کوچک بود که اگر محکم پرت می شد باعث آسیب و خونریزی حریف می شد.برخی معتقدند این بازی در حوضچه های یخ زده یا دشت های مسطح در زمستان برگزار می شده، ولی به نظر نمی رسد چنین زمینی الزامی بوده باشد. مسابقه های ممکن بود چند روز طول بکشد. بازیکنان هم ممکن بود هنگامی که توپ در حرکت است به هم حمله کنند یا ضربه بزنند.
ارابه رانی
ثروتمندترین ورزشکار تاریخ گایوس آپولوس بوده که در حرفه خود به عنوان یک ارابه ران، توانسته ثروتی معادل میلیارد ها دلار به پول امروز جمع کند. باتوجه به خطراتی که این ورزش دارد شاید او واقعا سزاوار این سرمایه بوده هست. رومیان مسابقه های ارابه رانی را دوست داشتند. تصویرهای مسابقه های همه جای شهر دیده می شد. شرط بندی های بزرگی سر این مسابقه انجام می شد. مسیر بزرگ سیرکوس ماکسیموس در رم ساخته شد و ۱۵۰ هزار نفر می توانستند این مسابقه های را تماشا کنند.
ارابه ها به وسیله دو یا چهار اسب کشیده می شدند. حوادث زیادی در این مسابقه های اتفاق می افتاد و ارابه ران ها به طور میانگین در ۲۲ سالگی جان خود را از دست می دادند. مسابقه های ارابه رانی آنقدر خطرناک بود که حتی بازسازی آن ها جهت فیلم هم می تواند کشنده باشد. در فیلم بن هور سال ۱۹۲۶ یک مسابقه ارابه رانی برگزار شد که جان ۵ اسب و یک بدلکار را گرفت.
تصاویر ، ورزش‌های خشن باستانی
مبارزه با نیزه روی آب
این مبارزه به نحوه خنده داری خطرناک هست. قبلا افراد چوب های تیز را برمی داشتند و سوار بر اسب به یکدیگر ضربه می زدند به قصد اینکه با نیزه او را مغلوب کرده و روی زمین بیندازند. ولی بعد فکر کردند این ورزش به اندازه کافی خطرناک نیست و تصمیم گرفتند هیجان غرق شدن را به آن اضافه کنند.
در جنوب فرانسه در قرن هفدهم، تیم هایی از مردان جوان روی آب با نیزه با هم مبارزه می کردند. تیمی از مردان مجرد با قایق آبی به مردان متاهل با قایق قرمز حمله می کردند. دو قایق با سرعت زیاد در کنار هم و به وسیله ده نفر پاروزن حرکت می کردند، در حالیکه قهرمانان با سپر و زره روی قایق ها ایستاده بودند و تلاش می کردند حریف خود را شکست دهند. روی رود نیل باستان هم این مسابقه های زیاد انجام می شد. ماهیگیران رود نیل جهت دسترسی به آب مبارزه می کردند. گاهی اوقات هنگامی که مبارزان شکست می خورند و داخل آب می افتادند گرفتار اسب های آبی و کروکدیل ها می شدند.
پانکریشن (Pankration)
پانکریشن در یونان باستان یکی از ورزش های المپیک بوده که دو مرد در یک نبرد وحشیانه بدون هیچ قانونی با هم روبرو می شدند. تنها قوانین بازی این بود که جنگجویان نمی توانند یکدیگر را گاز بگیرند یا به آلت تناسلی یکدیگر حمله کنند. هرچیز دیگری در این مبارزه مجاز بود تا زمانی که یک مبارز تسلیم شدن خود را اعلام می کرد و می باخت.
همه هیجان را دوست دارند. جهت بعضی افراد هیجان در چیزهای کوچکی مثل یک پیتزای زیاد خلاصه می شود ولی بعضی دیگر با ماجراجویی های بزرگ سطح دوپامین خود را اوج می برن
پرش از روی گاو
۱۴۰۰ سال قبل از میلاد در کرت، یک نقاشی روی دیوار کشیده شد که جوانی را در حال معلق زدن روی یک گاو خشمگین در حال حرکت نشان می داد. چنین تصاویری منحصربفرد نیستند. نقاشی ها و مجسمه های زیادی از کسانی که شاخ گاو را چسبیده اند در مکان های مختلفی پیدا شده است هست. بعضی محققان معتقدند چنین تصاویری یک مناسبت واقعی را نمایش نمی دهند بلکه تصویرهای افسانه ای هستند. بسیاری از تصویرهای کرتی مردانی را نشان می دهند که از شاخ گاو جهت پریدن پشت این حیوان استفاده می کنند که بسیار خطرناک به نظر می رسد.
تصاویر ، ورزش‌های خشن باستانی
برترین ها
واژه های کلیدی: مردان | مسابقه | ایران باستان | اخبار گوناگون
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
